ატფ – როგორც ორგანიზმის ენერგიის წყარო.

ჩვენი ენერგიით მომარაგება ფიზიოლოგიური პროცესებით ხდება. კუნთებს სჭირდება ქიმიური ენერგიის წყარო ადენოზინტრიფოსფატის (ატფ) სახით. ატფ არის უჯრედების ყველა ფუნქციისთვის საჭირო ენერგიის წყარო. ატფ-ის მოლეკულაში ენერგია არ ინახება დიდხანს, ის იქმნება და თავისუფლდება 60 წმ-ში. ორგანიზმში ატფ-ზე მოთხოვნილება არასდროს იწურება, მაშინაც კი, როდესაც ჩვენ ვისვენებთ. ის უზრუნველყოფს ორგანიზმის სიცოცხლისუნარიანობას.

ატფ–ის აღდგენა.

მიუხედავად იმისა, რომ კუნთებში ატფ-ის მარაგი მცირეა, მისი დონე შესამჩნევად მცირდება მხოლოდ განსაკუთრებით ინტენსიური ვარჯიშის დროს. ატფ-ის რესინთეზი ხდება ხარჯვის შესაბამისად.

არსებობს ატფ–ის რესინთეზის სამი მექანიზმი:

ფოსფოკრეატინის ჰიდროლიზი (გახლეჩა).
გლიკოლიზი (გლუკოზის ერთი მოლეკულისგან ატფ–ის 2 მოლეკულის მიღების ხერხი ჟანგბადის გარეშე).
ნახშირწყლების, ცილების და ცხიმების ნარჩენი პროდუქტების მეტაბოლური გამოყენება.

ორგანიზმი საჭიროებს ენერგიას რაიმე სამუშაოს შესასრულებლად, მაგრამ არსებობს სხვა პროცესებიც, რომლებიც საჭიროებენ არანაკლებ ენერგიას. უჯრედში მუდმივად მონაცვლეობს კატაბოლიზმის (დაშლა) და ანაბოლიზმის (სინთეზი) პროცესი.

კატაბოლიზმი – ეს არის რთული შენაერთების გახლეჩა მარტივებად, რა დროსაც გამოიყოფა ენერგია.  ანაბოლიზმი უკუპროცესია, მარტივიდან რთული შენაერთების შექმნა, რაზეც იხარჯება ენერგია. ანაბოლიზმი სჭირდება ბოდიბილდერს, ამ დროს ხდება კუნთის დაზიანებული ბოჭკოების აღდგენა და ახალი ბოჭკოების შექმნა. კვება გავლენას ახდენს გლიკოგენის და ატფ-ის წარმოებაზე. ათლეტის ორგანიზმის ენერგეტიკული მოთხოვნილება გაცილებით მეტია, ვიდრე ჩვეულებრივი ადამიანის. ბიოლოგიური ენერგიის მაქსიმალური რაოდენობის გამომუშავებას კვების რეჟიმი უზრუნველყოფს.