პროდუქტების შეთავსება და დანაწევრებული კვება.

ცილების და ნახშირწყლების გადამუშავებისათვის საჭიროა სხვადასხვა გარემო, მჟავე გარემო ცილებისათვის და ტუტე გარემო ნახშირწყლებისათვის.

თავსებადი და არათავსებადი პროდუქტების დაყოფის იდეა ეკუთვნის ამერიკელ დიეტოლოგს ჰერბერტ შელტონს. ყველა პროდუქტი შეიძლება მივაკუთვნოთ სხვადასხვა ჯგუფს: ცილოვანი პროდუქტები (უცხიმო ხორცი, თევზი, ფრინველი, კვერცხი, უცხიმო რძის პროდუქტი, თხილეული, პარკოსნები, სოკო და სხვ.), ნახშირწყლები (კარტოფილი, ბურღულეული, შაქარი და სხვ.), ცხიმები (ნაღების კარაქი, ყველი, არაჟანი და სხვ.), სახამებელიანი ბოსტნეული, არასახამებელიანი და მწვანე ბოსტნეული, მჟავე ბოსტნეული, ხილი და კენკროვანი, ტკბილი ხილი და კენკროვანი. ამ პროდუქტების ერთმანეთთან თავსებადობა შეგვიძლია ვნახოთ შელტონის ცხრილში.

შელტონმა ამ ჯგუფების გარდა ცალკე გამოყო პროდუქტები, რომლებიც არცერთ პროდუქტთან არ თავსდება. ეს არის ნესვი, საზამთრო და რძე. ეს პროდუქტები უნდა მიირთვათ ყველა სხვა პროდუქტისგან განცალკევებით.
შელტონმა ასევე გამოყო ნეიტრალური პროდუქტების ჯგუფი, რომლებიც ერთდროულად თავსდება როგორც ცილოვან საკვებთან, ასევე ნახშირწყლებთან.

თუ ჩვენ ერთდროულად მივიღებთ ცილოვან და ნახშირწყლოვან საკვებს, მათი გადამუშავებისათვის შექმნილი მჟავე და ტუტე გარემო ერთმანეთს გაანეიტრალებს. შედეგად ბოლომდე გადაუმუშავებელ საკვებს ცუდად ითვისებს ორგანიზმი, რაც იწვევს შეკრულობას და ორგანიზმის ინტოქსიკაციას. ამიტომ მნიშვნელოვანია ვიკვებოთ განცალკევებულად და ინტერვალი სხვადასხვა სახის პროდუქტებს შორის იყოს მინიმუმ 2 საათი.

შელტონის ამ თეორიას ყავს ბევრი მოწინააღმდეგე. როგორც მის მიმდევრებს, ასევე მოწინააღმდეგეებს აქვთ არგუმენტები დანაწევრებული კვების შესახებ. მე ვერ გირჩევთ უალტერნატივოდ მის მიღებას ან უარყოფას. ჯობია თავად დააკვირდეთ საჭმლის ათვისებას, როდის გრძნობთ თავს მსუბუქად ან უსიამოვნოდ.