ფოსფატები.

ორგანიზმში ფოსფატების ბალანსს თირკმელები, ძვლები და ნაწლავები უზრუნველყოფს. ამ ნივთიერებებზე ბევრი მნიშვნელოვანი ფუნქციაა დამოკიდებული. მაგ. ფოსფატები შედის იმ მოლეკულების შემადგენლობაში, რომლებსაც ორგანიზმში ენერგიის წარმოქმნა აკისრია (ატფ – ადენოზინტრიფოსფატი და ადფ – ადენოზინდიფოსფატი).

ჰიპერფოსფატემია, სისხლში ფოსფატების სიჭარბე, შესაძლოა გამოიწვიოს:

კალციუმის დაბალმა დონემ;

თირკმლის ქრონიკულმა დაავადებამ;

სუნთქვის გაძნელების რთულმა ფორმამ;

პარათირეოიდული ჯირკვლების ჰიპოფუნქციამ;

კუნთების ძლიერმა დაზიანებამ;

სიმსივნის დაშლის სინდრომმა, რომელიც კიბოს მკურნალობის შედეგია.

ჰიპოფოსფატემია, სისხლში ფოსფატების დაბალი შემცველობა, შესაძლოა გამოწვეული იყოს:

ალკოჰოლის ჭარბი მიღებით;

მძიმე დამწვრობით;

შიმშილით;

D ვიტამინის ნაკლებობით;

პარათირეოიდული ჯირკვლების ჰიპერაქტივობით;

ზოგიერთი ისეთი მედიკამენტის მიღებით, როგორებიცაა რკინა (ინტრავენურად შესაყვანი ფორმები), ნიაცინი (ვიტამინი B3) და ზოგიერთი ანტაციდი (მჟავას გამანეიტრალებელი საშუალება).

ჰიპოფოსფატემიის სიმპტომებია:

კუნთების სისუსტე;

დაღლილობა;

ძვლების ტკივილი;

ძვლების პათოლოგიური მოტეხილობა;

უმადობა;

გაღიზიანებადობა;

დაბუჟება;

დაბნეულობა;

ზრდის შეფერხება ბავშვებში;

კბილის კარიესი.

ფოსფატების მარაგის აღსადგენად მიირთვით:

გოგრა;

პური და ხორბლის სხვა ნაწარმი;

ინდაურის ხორცი;

ძროხის ხორცი;

ხამანწკები;

ორაგული;

კვერცხის გული;

სეზამის მარცვლები;

პარმეზანი.